გაიცანით, ეს 22 წლის შაკოა. ახალგაზრდა ბიჭი, რომლის სიცოცხლე დიდი კითხვის ნიშნის ქვეშ დგას. ის ექიმებმა სამუდამო ტანჯვისთვის გაწირეს. არადა შეეძლო ეცხოვრა, ყვარებოდა, ჰქონოდა ოჯახი. მას ეს ყველაფერი წაართვეს და ამაზე პასუხს არავინ აგებს. ამას სამედიცინო შეცდომას დაარქმევენ... „ხდება ხოლმეო“, იტყვიან.

„არ ინერვიულო დედა, ჩემს ქორწილში ვიცეკვებთ“ - ეს იყო ჩემი შვილის ბოლო სიტყვები, როდესაც ვაცილებდი საოპერაციოში - გვითხრა შაკოს დედამ.

შაკო ბევრს ოცნებობდა და საუბრობდა თავის მომავალზე. თურქეთში წასვლის წინ ამბობდა: „მე უკვე ზრდასრული ვარ, მეც მინდა დავეხმარო ოჯახს, შენ და მამამ ისედაც ბევრი რამ გააკეთეთ ჩემთვისო“.

თურქეთში ჩაის პლანტაციაზე იშოვა სამსახური. დედას არ უნდოდა გაშვება, თითქოს რაღაცას გრძნობდა, მაგრამ ვის შეეძლო წარმოედგინა, რომ თურქეთში გატარებული საზაფხულო არდადეგები მის სიცოცხლეს ამხელა საფრთხეს შეუქმნიდა. სამსახურში შემთხვევით ჭრილობა მიიღო.

„ერთ ჭრილობას ასეთი გართულება როგორ მოჰყვა“ - დედა დღემდე ვერ იჯერებს.

-ქალბატონო იამზე, მოგვიყევით, როგორ მოხდა ეს ყველაფერი?

იამზე წილოსანი: შაკომ დამირეკე და მითხრა, რომ გაიჭრა ფეხი, ვთხოვე ჩამოსულიყო. პროფესიით ექთანი ვარ,  საავადმყოფოში ვმუშაობდი და ვიფიქრე, აქ უკეთ მოვუვლიდი და ვუმკურნალებდი. მისი მდგომარეობა კი ყოველ დღე უარესდებოდა. საავადმყოფოში მხოლოდ გადახვევებს უკეთებდნენ და სახლში უშვებდნენ. 10 დღის შემდეგ ტკივილი აუტანელი გახდა და მისთვის ოპერაციის ჩატარება გადაწყვიტეს. ამით დაიწყო ყველაფერი... უფრო სწორად, დასრულდა... 

 „უმარტივესი ოპერაციის“ შედეგად შაკოს სისხლდენა დაეწყო და მას გული გაუჩერდა. შემდეგ რა მოხდა საოპერაციოში ჩემთვის უცნობია... თუმცა ჩემი შვილი მას შემდეგ გონზე აღარ მოსულა. 

-ახლა როგორ გრძნობს თავს?

იამზე წილოსანი: წევს ლოგინში, იყურება ერთ წერტილში და არაფერზე არ რეაგირებს... ხანდახან მგონია, რომ ჩემი ესმის... შეიძლება მეჩვენება, მაგრამ როგორ გინდა საღი აზროვნების შენარჩუნება, როდესაც სამი წლის განმავლობაში უვლი მომაკვდავ შვილს, როგორღაც ხომ უნდა გავუძლო?! ეს არის ჩემი ერთადერთი იმედი, რომ შაკოს ჩემი ესმის. 

იამზე არ კარგავს რწმენას და განაგრძობს შვილთან ყოფნას. უბრალოდ ძალები საერთოდ აღარ აქვს. ზოგჯერ დაღლილობისგან ეძინება შვილის საწოლთან.

„მთელი ცხოვრება ექთანი ვიყავი საავადმყოფოში, ახლა კი საკუთარი შვილის ექთანი ვარ“ - გაგვიზიარა ატირებულმა იამზემ. „ფული, თუ რამე გვქონდა უკვე დიდი ხანია დავხარჯეთ მკურნალობაზე. მიზერული პენსია არაფერზე არ მყოფნის... მათხოვრად ვიქეცი... კეთილი ადამიანების ხელებში ვუყურები. დეპუტატი და ადგილობრივი ხელისუფლება მეხმარება. თუმცა ეს საკმარისი არ არის... ძალიან მერიდება თქვენ რომ გთხოვთ დახმარებას. არაერთხელ მინახავს როგორ დახმარებიხართ უიმედო ავადმყოფებს, როგორ შეუნარჩუნეთ მათ  სიცოცხლე.

შაკოს სჭირდება მედიკამენტები, ჰიგიენური საშუალებები და სპეციალური მკურნალობა! თუ თავად არ შეგიძლიათ დახმარება, გთხოვთ გააზიაროთ ეს ისტორია, რათა მან ჰპოვოს ადრესატი. სურვილის შემთხვევაში თავად შეგიძლიათ ინახულოთ შაკო და იამზე, მისამართზე: ლანჩხუთი, სოფელი მაჩხვარეთი, სამების ქ. N54 ტელ.: 555 22 54 18

აგრეთვე შეგიძლიათ გაუწიოთ ფინანსური დახმარება ჩვენი ფონდის ანგარიშზე თანხის გადარიცხვით: GE15TB7194336080100003 ან  GE64BG0000000470458000 (დანიშნულება: შაკო ზენაიშვილი)

თანხის გადარიცხვა შეგიძლიათ ჩვენი საიტიდანაც: https://chernovetskyifund.ge/ge/projects/ 

თქვენ, ასევე, შეგიძლიათ თანხის გადარიცხვა სწრაფი გადახდის ტერმინალებიდან NovaTechnology, TBCpay და ExpressPay. განყოფილებაში „ქველმოქმედება“ აირჩიეთ ჩვენი ფონდი (ფონდის დამატებით უფლებებს და მოვალეობებს გაეცანით ბმულზე https://goo.gl/GY2Gus)